Self-development အတြက္ ပုိးဟပ္သီအုိရီ : A beautiful speech by Sandur Pichai
စားေသာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ပိုးဟပ္တစ္ေကာင္က ဘယ္ေနရာကေနမွန္းမသိ ရုတ္တရက္ ပ်ံလာၿပီး အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာလာနားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီ အမ်ဳိးသမီးက ေၾကာက္လန္႔တၾကား ထေအာ္ပါေလေရာ။
သူမက ထိတ္ထိတ္ပ်ာ်ပ်ာ မ်က္ႏွာ၊ တုန္တုန္ရီရီအသံနဲ႔ေအာ္ရင္း ခုန္ေပါက္ကာ သူမကိုယ္ေပၚက အဲဒီပိုးဟပ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ခါခ်ပါတယ္။
သူမရဲ႕တုန္႔ျပန္မႈက အလြယ္တကူကူးစက္ၿပီး သူမအဖြဲ႕ထဲက တျခားလူေတြကလည္း ေၾကာက္လန္႔ကုန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူမက ပိုးဟပ္ကို ကိုယ္ေပၚကေန ခါခ်လုိက္ႏုိင္ေပမယ့္ အဲဒီပိုးဟပ္က သူတုိ႔အုပ္စုထဲက တျခားအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ေပၚက်သြားျပန္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးက ဒီပိုးဟပ္ဇာတ္လမ္းကို ထပ္စျပန္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ စားေသာက္ဆုိင္က စားပြဲထုိးေလးက သူတုိ႔အုပ္စုအနားကို အေျပးကူဖုိ႔သြားပါတယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ပိုးဟပ္က စားပြဲထိုးေလးေပၚကို ေရာက္သြားပါၿပီ။
စားပြဲထိုးေလးက ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးရပ္ၿပီး ဟန္ျပင္ထားကာ သူ႕အကၤ် ီေပၚက ပိုးဟပ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို ေစာင့္ၾကည့္ပါတယ္။ စိတ္ခ်ရၿပီဆုိေတာ့မွ အဲဒီပိုးဟပ္ကို လက္နဲ႔အေသအခ်ာကိုင္ကာ စားေသာက္ဆုိင္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို လႊင့္ပစ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုလံုး ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ထုိင္ၾကည့္ေနမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ အေတြးစအနည္းငယ္ေရာက္လာၿပီး စေတြးမိပါေတာ့တယ္ … သူတုိ႔အားလံုးရဲ႕ ျပဳမႈလူပ္ရွားမႈေတြရဲ႕အေၾကာင္းရင္းခံက ပိုးဟပ္လားဆိုတာကိုပါ။
ဟုတ္တယ္ဆုိရင္ေတာင္ စားပြဲထိုးေလးက ဘာေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္တာပါလဲ။ သူက ဒါကို တစ္စက္ကေလးမွ ပရမ္းပတာမျဖစ္ဘဲ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ကုိင္တြယ္ႏိုင္လုိက္ပါတယ္။
ဒါဆုိရင္ ပိုးဟပ္ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး … ပိုးဟပ္ေႏွာက္ယွက္တာကို မခံႏုိင္တဲ့လူေတြေၾကာင့္ပါ … ဒါကသာလွ်င္ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးေတြကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ သိလာရတာက ကၽြန္ေတာ့္အေဖ၊ ကၽြန္ေတာ့္သူေဌးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမတုိ႔ ေအာ္ေငါက္တာက ကၽြန္ေတာ့ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးတာမဟုတ္ဘဲ၊ သူတုိ႔ေအာ္ေငါက္တာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အေႏွာက္အယွက္ကို မကုိင္တြယ္ႏုိင္ျခင္းကသာလွ်င ္ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။
လမ္းမေပၚမွာ ကားလမ္းေတြပိတ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးတာမဟုတ္ဘဲ အဲဒီလုိကားလမ္းပိတ္တာေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ စိတ္႐ႈပ္မႈဒဏ္ကို ကၽြန္ေတာ္မကိုင္တြယ္ႏုိင္ျခင္းကသာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။
ျပႆနာထက္၊ အဲဒီျပႆနာကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိတုန္႔ျပန္တယ္ဆိုတာကသာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီပိုးဟပ္ဇာတ္လမ္းကရတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကေတာ့ … ဘ၀မွာ react မလုပ္သင့္ဘူး၊ respond ပဲလုပ္သင့္တယ္ဆုိတာကို နားလည္ခဲ့တယ္၊ ဒီဇာတ္လမ္းထဲမွာပါသလုိဆုိရင္ စားေသာက္ဆုိင္ထဲက အမ်ဳိးသမီးေတြကေတာ့ react လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ စားပြဲထိုးေလးကေတာ့ respond လုပ္ခဲ့တာပါ။
Reactions ေတြကေတာ့ သဘာ၀အေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာတာျဖစ္ၿပီး respond ေတြကေတာ့ အၿမဲလုိလုိ ေသခ်ာေတြးေတာၿပီးမွ ျပဳလုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါက ဘ၀ကိုနားလည္ဖုိ႔ လွပတဲ့ နည္းလမ္းေလးတစ္ခုပါပဲ။
လူတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေနတယ္ဆုိတာက သူ႕ဘ၀မွာ အရာအားလံုးမွန္ကန္ေနလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။
သူ႕ဘ၀ရဲ႕အရာအားလံုးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့သေဘာထားက မွန္ကန္ေနတဲ့အတြက္သာ သူေပ်ာ္ရႊင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။
Ref : A beautiful Speech by Sandur Pichai
