ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မိမိရဲ႕ဆင္ျခင္တံုတရားကို ယံုၾကည္ရပါမယ္

၁၉၉၀ ျပည့္ႏႇစ္ရဲ႕အစပိုင္း အင္တာနက္ေတြကစၿပီး ေခတ္စားတဲ့အခ်ိန္မႇာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လည္း Website တီထြင္ဖို႔နဲ႔ Website ရႇိဖို႔ ဖိအားေပးခံရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေလးကို ျပန္စဥ္းစားလုိက္ရင္ သတိရမိတာက Goldman Sachs က ထြက္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္ ႐ံုးကိုေရာက္လာတယ္။ သူက အင္တာနက္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာတာက ''ခင္ဗ်ားတို႔ စီးပြားေရးရဲ႕ ၄၀ ရာခုိင္ႏႈန္းနဲ႔ ၀င္ေငြသံုးႏႇစ္စာ ျဖစ္လာမႇာပါ။ တစ္ဆက္တည္းမႇာပဲ တျခားသူေတြက ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အဆိုျပဳခ်က္ေတြ ေပးလာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က အင္တာနက္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လုပ္သင့္ေၾကာင္းနဲ႔ ေဒၚလာသန္း ၅၀ အထိ သံုးသင့္တယ္ဆိုတာေတြလည္း ပါလာပါတယ္။ တစ္ဖက္မႇာလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔အုပ္စုထဲက ကုမၸဏီဖြဲ႕ၿပီး အမ်ားပိုင္ကုမၸဏီအျဖစ္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႔ လုပ္ႏိုင္တာလည္း ရႇိေနျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ လံုး၀နားမလည္ႏိုင္တာက လူေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Website ကို ဘာေၾကာင့္ ၾကည့္မႇာလဲ ဆိုတာကိုပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ကုမၸဏီကို အင္တာနက္မႇာ ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံဖို႔ လက္တြန္႔ေနမိတယ္။ အဲဒါကလည္း ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္က ဂဃနဏ မသိတာရယ္၊ အေျမာ္အျမင္မရႇိတာရယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း အမႇတ္တံဆိပ္ (Brand) က ပိုအေရးပါတယ္လို႔ လက္ခံထားတာကလည္း တစ္ေၾကာင္းေပါ့ေလ။

စဥ္းစားမိတာက ''ဘယ္လိုအမႇတ္တံဆိပ္တစ္ခုကို အင္တာနက္ကတစ္ဆင့္ လူသိေအာင္ လုပ္ႏိုင္မႇာလဲ ဆုိတာပါပဲ။ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးသံုးၿပီး ေၾကာ္ျငာရမယ္လို႔ နားလည္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မႇ အျမတ္ရမယ္ဆုိတာ မေသခ်ာတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးကို စၿပီးလုပ္ဖို႔လည္း ဆႏၵမရႇိဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္ သင္ခဲ့ရတဲ့၊ နားလည္ခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးပံုစံေတြနဲ႔ လံုး၀ကြဲျပားေတာ့ ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံဖို႔ မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း သံုးေလးႏႇစ္ၾကာတဲ့အထိ အင္တာနက္ထဲကို ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို တုိက္တြန္းၾကတာေတြ ရႇိေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မ၀င္ခဲ့ဘူး။ လက္ရႇိလုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြနဲ႔ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြနဲ႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ လံုး၀ယံုၾကည္ထားတာေလ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဘက္မႇာ ေဖာက္သည္တုိင္းသိတဲ့ အမႇတ္တံဆိပ္ရႇိေနတယ္။ ကိုယ့္ကုန္ပစၥည္းေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပသႏိုင္တဲ့ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြရႇိတယ္။ အဲဒီကုန္ပစၥည္းေတြကို ဘယ္လိုဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီး ေဖာက္သည္ေတြကို ဘယ္လိုအသိေပး ေရာင္းခ်ရမယ္ဆုိတာ သိေနတယ္။ အမ်ားသိေအာင္ ဘယ္လိုသတင္းေဆာင္းပါး ေရးရမယ္ဆုိတာ နားလည္ထားတယ္။ ေဖာက္သည္ေတြ ဆက္သြယ္လို႔ရတဲ့ Call Center ေတြရႇိမယ္။ ပစၥည္းေတြကို ျဖန္႔ေပးႏိုင္တဲ့ စင္တာေတြနဲ႔ နည္းလမ္းေတြရႇိတယ္။ အဆံုးစြန္ေျပာရရင္ ေဖာက္သည္ေတြကို ဘယ္လို၀န္ေဆာင္မႈမ်ဳိးေပးရမယ္ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔မႇာရႇိၿပီးသားေလ။ ဉာဏ္စမ္းအ႐ုပ္ဆက္ၿပီးေဆာ့သလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မႇာ အပိုင္းအစေတြက ျပည့္စံုေနပါၿပီ။ အခ်ိန္ပဲေစာင့္ရမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္ခဲ့တယ္။ လက္ေတြ႕မႇာလည္း ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မႇန္သြားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အင္တာနက္လုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္တဲ့အခ်ိန္မႇာ Williams Sonoma အမႇတ္တံဆိပ္အတြက္ မဂၤလာေဆာင္မႇတ္ပံုတင္တာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ Website နဲ႔ ပထမဆံုး စခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ Williams Sonoma အမႇတ္တံဆိပ္နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တျခားအမႇတ္တံဆိပ္ေတြထိ တျဖည္းျဖည္းခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့တယ္။ မႏႇစ္က အင္တာနက္ကတစ္ဆင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေဒၚလာ သန္းေျခာက္ရာေလာက္ထိ ေရာင္းခဲ့ရတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ စလုပ္ခဲ့တဲ့ေန႔ကစၿပီး အျမတ္အစြန္း ရခဲ့ပါတယ္။ အျမတ္အစြန္းရရႇိတဲ့အေနအထားကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တျခားနည္းလမ္းေတြထက္ အျမတ္မ်ားျပားခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ေအာင္ျမင္တဲ့အေတြ႕အႀကံဳေကာင္းတစ္ခုပါပဲ။

ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ သင္ခန္းစာကေတာ့ ျပန္ၿပီးဆန္းစစ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ဆင္ျခင္တံုတရားကို အျပည့္အ၀ယံုၾကည္ဖို႔ပါပဲ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္အေပၚ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ဖို႔ လုိတယ္ဆိုတာရယ္၊ ကိုယ့္အနားမႇာ အၿမဲတမ္း ''ဟုတ္ကဲ့'' ဆိုၿပီး ေခါင္းညိတ္တဲ့လူေတြ ရႇိမႇာမဟုတ္ဘူးဆုိတာရယ္ နားလည္ထားဖို႔ လုိပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အယူအဆ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို စိန္ေခၚမယ့္သူေတြ၊ အတုိက္အခံျပဳမယ့္သူေတြ အၿမဲရႇိေနမယ္ဆုိတာပါပဲ။ ေအာင္ျမင္တဲ့ေခါင္းေဆာင္တုိင္းမႇာ ခုိင္မာတဲ့ခံယူခ်က္ေတြရႇိတတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ေခါင္းေဆာင္တိုင္းမႇာ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြအတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားျပင္ဆင္ထားဖို႔ တာ၀န္ရႇိပါတယ္။ လူတုိင္းကို ေမးစရာရႇိတာေမးမယ္၊ ေလ့လာမယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ဳိးစံုစဥ္းစားထားမယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခံယူခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပင္လုိ႔မရဘူးဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္မႇန္တယ္လို႔ လက္ခံထားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ခုိင္မာတဲ့ခံယူခ်က္ရႇိဖို႔နဲ႔ အဲဒီခံယူခ်က္အေပၚ သတၲိရႇိရႇိရပ္တည္ဖို႔ လိုတယ္ဆုိတာ ခံယူထားပါတယ္။

မႇတ္သားဖို႔ရာ

၁။ အေျခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိးမႇာ စီးပြားေရးေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ေငြေၾကးအျမတ္အစြန္းအမ်ားႀကီး ရႏိုင္တဲ့ေခတ္ေပၚအလုပ္ေတြလုိက္လုပ္ဖို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ဖိအားေပးတာ ခံရတတ္ပါတယ္။

၂။ ရႇင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္၊ သို႔မဟုတ္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြမရႇိဘဲ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘာမႇဆက္မလုပ္သင့္ပါဘူး။ အခြင့္အေရးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားပါေစ၊ အေျခအေနေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေနပါေစ ေငြေၾကးအက်ဳိးအျမတ္ရဖို႔ မေသခ်ာရင္ လုပ္ငန္းသစ္တစ္ခုကို လံုး၀မစသင့္ပါဘူး။

၃။ အလုပ္တစ္ခုကို ဆက္လုပ္ဖို႔ ဖိအားေတြ ဘယ္လိုပဲျပင္းထန္ပါေစ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲလက္ကိုင္ထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

Williams Sonoma

Charles E. Williams က သူ႕ရဲ႕ Hardware စတုိးဆုိင္တစ္ခုကုိ ၁၉၄၇ ခုႏႇစ္ California ျပည္နယ္ရႇိ Sonoma ၿမဳိ႕မႇာ ဖြင့္လႇစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၃ ခုႏႇစ္မႇာေတာ့ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံကုိ ပထမဆုံးအႀကိမ္ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ရာ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ေၾကးနီနဲ႔ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အိမ္တြင္းမီးဖုိေခ်ာင္သုံးပစၥည္းေတြကုိ သေဘာက်ခဲ့ပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မႇာပဲ သူဟာ ဒီကုန္ပစၥည္းေတြကုိ အေမရိကန္ကုိ တင္သြင္းဖုိ႔ အစီအစဥ္ေရးဆြဲခဲ့ျပီး ၁၉၅၆ ခုႏႇစ္မႇာေတာ့ သူ႕ဆုိင္ကုိလည္း မီးဖုိေခ်ာင္သုံး ပစၥည္းအေရာင္းဆုိင္အျဖစ္ ျပဳျပင္ခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မႇာပဲ Williams Sonoma ဟာ အိမ္တြင္းသုံးအတြက္သာမက စားေသာက္ဆုိင္ၾကီးေတြအတြက္ပါ မီးဖုိေခ်ာင္သုံးပစၥည္းေတြကုိ ေရာင္းခ်ေပးတဲ့လုပ္ငန္းအျဖစ္ နာမည္ရလာပါတယ္။

၁၉၇၃ ခုႏႇစ္မႇာေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ဒုတိယေျခလႇမ္းတစ္ခုအေနနဲ႔ Bevery Hills မႇာ ေနာက္ထပ္ဆုိင္အသစ္တစ္ခုကုိ တုိးခ်ဲ႕ဖြင့္လႇစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီႏႇစ္ထဲမႇာပဲ ကုန္ပစၥည္းအသစ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ႀကိတ္စက္ကုိ မိတ္ဆက္ခဲ့ျပီး အေမရိကန္ေစ်းကြက္ထဲကုိ ထုိးေဖာက္ခဲ့ပါတယ္။ လုပ္ငန္းပုိင္ရႇင္ Williams ဟာ သူပုိင္ဆုိင္တဲ့ ရႇယ္ယာေတြကုိ Oklahma ၿမိဳ႕က စြန္႔ဦးတီထြင္လုပ္ငန္းရႇင္ျဖစ္သူ W.Howard Lester နဲ႔ James McMahan တုိ႔ဆီ ေရာင္းခဲ့ျပီး အဲဒီအခ်ိန္မႇာ လုပ္ငန္းရဲ႕အျမတ္၀င္ေငြဟာ ေဒၚလာေလးသန္းခန္႔ ရႇိေနခဲ့ပါတယ္။

အမ်ားပုိင္ရႇယ္ယာေရာင္းခ်မႈကုိ ၁၉၈၃ ခုႏႇစ္မႇာ Williams Sonoma Inc အမည္နဲ႔ စတင္ခဲ့ျပီး OTC မႇာ ရႇယ္ယာတစ္ေစာင္ကုိ ၂၃ ေဒၚလာႏႈန္းနဲ႔ အေစာင္ေရေပါင္းတစ္သန္း ေရာင္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၆ ခုႏႇစ္ကေန ၁၉၈၉ ခုႏႇစ္အထိ တစ္ႏႇစ္ကုိ စတုိးဆုိင္ ၁၂ ခုႏႈန္းနဲ႔ တုိးတက္လာခဲ့ျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံအတြင္းမႇာပဲ ဆုိင္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ရႇိလာတဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။ ၁၉၉၈ ခုႏႇစ္မႇာေတာ့ လုပ္ငန္းရႇယ္ယာေတြကုိ New York Stock Exchange မႇာေရာင္းခ်ႏုိင္ဖုိ႔ မႇတ္ပုံတင္ခဲ့ပါတယ္။ လက္ရႇိအခ်ိန္မႇာေတာ့ ဆုိင္ေပါင္းေျခာက္ရာေက်ာ္ရႇိျပီး အေမရိကန္၊ ၾသစေတးလ်၊ အေရႇ႕အလယ္ပုိင္းေဒသေတြနဲ႔ အဂၤလန္အထိ လုပ္ငန္းေတြ တုိးခ်ဲ႕လုပ္ကုိင္လ်က္ ရႇိပါတယ္။

ေဒါက္တာသာထြန္းဦး