အေကာင္းျမင္၀ါဒကို ယံုၾကည္ျခင္း
အခန္း (၄၈) ။ ဆင္ျခင္ေမ်ာ္ေတြးမႈ
ဦးေဆာင္စြန့္စားသူေတြအဖုိ့ အႀကီးမားဆံုးအခက္အခဲတစ္ခု က ေငြေၾကးစီး၀င္မႈကို စီမံခန့္ခြဲတတ္ဖုိ့ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ ရဲ႕ေငြေတြကို တီထြင္စမ္းသပ္မႈကိစၥေတြမႇာ ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံထား တုန္း ႐ုတ္တရက္ ေစ်းကြက္အလႇည့္အေျပာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ကိုယ္က ေငြေၾကးအျဖစ္ခ်က္ခ်င္းမေျပာင္းလဲႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ကုိယ့္လုပ္ငန္းက လည္ပင္းခိုက္ေအာင္ နစ္ျမဳပ္လိမ့္မယ္။ဒီ ထက္ဆိုးတာကေတာ့ မိသားစုကို ထိခိုက္တတ္လို့ပါပဲ။
အေဖက အၿမဲတမ္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္တယ္။ အေျခအေနေကာင္းတဲ့ေန့ေတြမႇာ ကြၽန္မတို့အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ ရတယ္။ အနာဂတ္အတြက္ အစီအစဥ္ေတြရႇိမႇာပဲလို့။ ဒါေပ မဲ့ တစ္ခါတေလ ဆုိး၀ါးတဲ့ေန့ေတြ ႀကံဳရတတ္ေသးတယ္။ အေဖက သူ့ရဲ႕ေငြအားလံုးကို ေက်ာက္စိမ္းအ႐ိုင္း၀ယ္ဖုိ့ ပံု ေအာလိုက္ၿပီးမႇ အေရာင္းထုိင္းေနၿပီဆုိရင္ သူဘာမႇမတတ္ႏုိင္ ေတာ့ဘူး။ အိမ္ကိုျပန္လာေပမဲ့ စကားတစ္လံုးမႇ မေျပာဘူး။ အရာအားလံုး ပံုမႇန္မျဖစ္တဲ့အခါ အေဖက တိတ္ဆိတ္ေနတတ္ တယ္။
အေမကေတာ့ လံုး၀ကြာျခားပါတယ္။ စကားေျပာ ရင္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေျပာတတ္တယ္။ ကြၽန္မတို့ မိသားစုဟာ ႂကြယ္ပိုးႂကြယ္၀ေတြမဟုတ္လို့ အမ်ားႀကီးမေမ်ာ္လင့္နဲ့ဆုိၿပီး ခပ္ရႇင္းရႇင္းေျပာထားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ထဲ မႇာ တထိတ္ထိတ္ျဖစ္ေနတာကုိ သိေနတယ္၊ အနာဂတ္ေရႇ႕ ေရး မေသခ်ာေတာ့ ေနာက္ တစ္ေန့ထိေတာင္ ရပ္တည္ႏုိင္ပါ့မလားဆုိတဲ့ အေတြးေတြေၾကာင့္ေပါ့။
ဒီေနရာမႇာ အေမေတာ္တဲ့အခ်က္၊ ေရႇ႕ေရးေမ်ာ္ေတြးတတ္တဲ့အခ်က္က ေပၚလြင္လာတယ္။ လက္ထဲမႇာ ေငြရႇိတဲ့ အခါတုိင္း အေမက ေရႊေတြ ၀ယ္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို့ရဲ႕ ကံဆုိးမုိးေမႇာင္က်တဲ့ရက္ေတြကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ့ တယ္။ အေမစုထားတဲ့ေရႊေတြကို ေငြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၿပီး အိမ္ငႇားခ၊ အလုပ္သမားလစာနဲ့ စားစရိတ္ေတြအျဖစ္ သံုးစြဲပစ္ရတယ္။ သူ့ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြ၊ အသံုးအစြဲက်စ္လ်စ္တာ ေတြေၾကာင့္ ငတ္မြတ္တဲ့ေဘးကို မႀကံဳခဲ့ရဘူး။ ကြၽန္မတို့ကို အရိပ္လို မိုးေပးတတ္တဲ့၊ ေရႇ႕ေရးႀကိဳျမင္တတ္တဲ့အေမရႇိလို့ ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္မေက်းဇူးအထူးတင္မိတယ္။
အခန္း (၄၉) ။ ေငြစုျခင္း၏သာလြန္ေကာင္းမြန္မႈ
စင္ကာပူမႇာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ေငြစုတာကို သတိရမိတယ္။ ေငြစုဘဏ္က လူဟာ ေသာ့တံဆိပ္ပံုေရးဆြဲ ထားတဲ့ဗင္ကားနဲ့ ေရာက္လာၿပီး လမ္းေဘးတစ္ေနရာမႇာ ရပ္ထားတယ္။ သူ့ဆီ ေငြသြင္းမယ့္ ေဖာက္သည္ေတြကို စိတ္ရႇည္ရႇည္နဲ့ ေစာင့္ေနတယ္။ အပတ္တုိင္း ကြၽန္မဟာ တစ္ေဒၚလာျဖစ္ျဖစ္၊ ႏႇစ္ေဒၚလာျဖစ္ျဖစ္ စုမိတာခ်ည္းပဲ။
သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ကို ဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ကြၽန္မထက္ ပိုႀကီးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို့ရဲ႕ ပိုက္ဆံစု ပံုစုနည္းကို ေျပာျပတယ္။ ၀က္႐ုပ္စုဘူးထဲမႇာ စုတာတဲ့။ ရႊံ႕နဲ့လုပ္ထားတဲ့အရြယ္အစားပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးရႇိတဲ့ အ႐ုပ္ႀကီးေတြ ထဲမႇာ ပိုက္ဆံထည့္ဖုိ့ အေပါက္ပါတယ္။ ထည့္လိုက္တဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို ျပန္ထုတ္လို့မရဘူး။ အ႐ုပ္ထဲမႇာ ပိုက္ဆံေတြ ျပည့္မႇ အ႐ုပ္ကို႐ိုက္ခြဲၿပီး ပိုက္ဆံယူလို့ရတာ။
ေၾကမြသြားတဲ့ရႊံ႕႐ုပ္အပိုင္းအစေတြထဲက ေငြအေႂကြ ေစ့ေတြကို ေကာက္ယူၿပီး ေရတြက္ရတာ။ ဘဏ္မႇာ ေငြစုဖို့ လုပ္ရတာဟာ ေမ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ့အတူ စိတ္လႈပ္ရႇားစရာ ေကာင္းလႇပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို့ရဲ႕ ကေလးေတြ ေငြစုတတ္ ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးသင့္ပါတယ္။ ေငြတန္ဖုိးကို နားလည္ၿပီး ဘယ္လိုအေလးထားရမယ္ဆုိတာ သင္ၾကားေပးႏုိင္တဲ့ အသိ ပညာလက္ေဆာင္မုိ့ပါ။
ေဟာင္ေကာင္မႇာေနတုန္းက ကြၽန္မတို့မိသားစုမႇာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ လံုး၀မရႇိခဲ့ဘူး။ အေမက ေငြအတြက္ အၿမဲ စိတ္ပူေနရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ထဲမႇာလည္း ေငြဆုိတာသိပ္ အေရးႀကီးတယ္လို့ သိနားလည္ခဲ့ရတယ္။ ၀က္႐ုပ္စုဘူးထဲ မႇာ စုဖုိ့အေလ့အက်င့္ရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အသက္ ဆယ္ႏႇစ္ ၁၁ ႏႇစ္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕မိဘေတြဟာ သူမ်ားေတြလို မာေက်ာက္ကစားတတ္လာတယ္။ ကြၽန္မဟာ အဲဒီ၀ုိင္းအနား က မခြာေတာ့ဘူး။ တကယ္လုိ့ အေဖနဲ့အေမ ႏုိင္ခဲ့ရင္ မုန့္ဖိုးရမယ္ဆုိတာ သိေနလုိ့ပါ။
ကြၽန္မႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါ ဒီလိုနည္းနဲ့ရတဲ့ေငြ ေတြဟာ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးလို့ သိလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြမရႇိဘူးဆုိရင္ လုံး၀မေပ်ာ္ႏုိင္တာ အေသအခ်ာပါပဲ။
အခု လယ္ရီနဲ့ ကြၽန္မမႇာ ကေလးႏႇစ္ေယာက္ရႇိ ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြအတြက္ ပညာေရးစရိတ္ရေအာင္ ေငြေၾကးရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံၿပီး အခ်ိန္မေရြး ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ ထားတယ္။ ကေလးေတြကို ေငြအေႂကြေစ့ေတြေပးၿပီး စြန့္ႀကဲ ေပးကမ္းခိုင္းတယ္။
စူပါမားကက္ကိုသြားတုိင္း ေငြနည္းနည္းပဲက်သင့္ တယ္ဆုိရင္ ဇာရာကို ေကာင္တာမႇာ ေငြရႇင္းခုိင္းတယ္။ ပိုက္ဆံဟာ ကိုးကြယ္ရာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အသံုး၀င္တဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း သင္ေပးတယ္။ ေငြကို ဘယ္လုိစုရ မယ္ဆုိတာကိုလည္း အခ်ိန္တန္ရင္ သင္ေပးမႇာပါ။
ပိုက္ဆံစုတယ္ဆုိတာ ေငြေၾကးစီမံခန့္ခြဲမႈရဲ႕ အေျခ ခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္တယ္။ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္မႇာစု ေဆာင္းထားတဲ့ ေငြရႇိရင္ သူမ်ားဆီက ေခ်းစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ဳူင် အထည္ဆုိင္ဖြင့္တုန္းက ကြၽန္မကုိယ္ပုိင္စုထားတဲ့ ေငြ နဲ့ ဖြင့္တာပါ။ ေငြစုေဆာင္းတာဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚလာေအာင္၊ တိက်ရႇင္းလင္းေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။
၂၀၀၃ ခုႏႇစ္၊ ဒီဇင္ဘာလမႇာေပါ့။ စထရိတ္တုိင္းမ္သတင္းစာမႇာ ကြၽန္မ ေဒ၀ါလီ ခံလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးပါလာ တယ္။ ေခါင္းစဥ္က ”က်႐ႈံးတဲ့ႏႇစ္ကိုႀကံဳရတာေတာင္ ျမဴးျမဴးႂကြႂကြပဲ”တဲ့။ ေနာက္ေျခာက္လၾကာေတာ့ တျခား သတင္းစာတစ္ေစာင္ျဖစ္တဲ့ ”စထရိ (Streats) မႇာ ကြၽန္မ ရဲ႕အေၾကာင္းကို ဒီလိုေခါင္းစဥ္နဲ့ ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ”ကြၽန္မ ႐ႈံးတယ္ … ဘာျဖစ္လဲ” တဲ့။
ေနာက္ဆံုးေခါင္းစဥ္က ကြၽန္မရဲ႕ ပကတိခံစားခ်က္ နဲ့ လံုး၀ကြဲလြဲေနပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕မိဘေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မ ႏႇလံုးသားထဲမႇာ အေကာင္းျမင္တတ္တဲ့စိတ္ထားဟာ အၿမဲ ရႇင္သန္ေနခဲ့တယ္။ အေဖနဲ့အေမက ေဟာင္ေကာင္မႇာ ေက်ာက္စိမ္းေရာင္းတဲ့သူေတြပါ။ တခ်ဳိ႕ေန့ေတြမႇာ တစ္ေန ကုန္ အလုပ္သိမ္းၿပီး ျပန္လာတာေတာင္ လံုး၀ေစ်းဦးမ ေပါက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို့က ဘာမႇမျဖစ္တဲ့ဟန္နဲ့ေနတယ္။ အဆုိးေတြ ဘယ္ေလာက္လာလာ ”မၾကာခင္ ေကာင္းသြားမႇာ ပါ” လို့ ေျပာၾကတယ္။ သူတို့ရဲ႕ဘ၀မႇာ စီးပြားေရးအေျခအေန ဆုိးေတြအမ်ားႀကီး ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတယ္။ သူတို့ညည္းညဴတဲ့ အသံမ်ဳိး တစ္ခါမႇမၾကားဖူးဘူး။ စပ္တူရႇယ္ယာရႇင္ မေကာင္း တာ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မႇားတာ၊ အစီအစဥ္လြဲေခ်ာ္တာ၊ ေနရာအ ခ်က္အခ်ာမေကာင္းတာ၊ လုပ္ငန္းတြက္ဆပံုမႇားယြင္းတာ …ဘာေတြပဲရႇိရႇိ အလ်င္အျမန္ ေက်ာ္လႊားသြားတယ္။ အေျခ အေနဆုိးကို လြန္ေျမာက္သြားတယ္။ သူတို့ဟာ တကယ့္ အေကာင္းျမင္သမား စစ္စစ္ေတြပဲ။
ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ငန္းကို လက္လႊဲမယူခင္ သီတင္းပတ္ အနည္းငယ္ေလာက္က ကြၽန္မ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ခဲ့တဲ့ဘဏ္ လုပ္ငန္းရႇင္ေတြဆီကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဟာ အေဖနဲ့ အေမတို့လို ေဆြးေႏြးပြဲတုိင္းမႇာ အေကာင္းျမင္ေနတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕အစီအစဥ္သစ္ေတြ၊ အေတြးအႀကံသစ္ေတြကို ေျပာ ျပၿပီး ေနာက္ထပ္ ရင္းႏီႇးျမႇဳပ္ႏႇံ သူေတြ စိတ္၀င္စားလာေအာင္ ရယ္၊ ဘယ္သူေတြကစိတ္၀င္စား ႏိုင္တယ္ ဆုိတာေတြကို ေျပာျပ ခဲ့တယ္။ ယံုခ်င္ယံု၊ မယံုခ်င္ လည္းေနပါ။ ဆားစ္(SARS) ေရာဂါက်ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ အေမႇာင္ထု ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့အခ်ိန္ မႇာေတာင္ လုပ္ႏုိင္သမ်အရာအားလံုးလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္မရဲ႕ ဆုိင္ေတြက တစ္လကို ေဒၚလာ သန္းနဲ့ ခ်ီၿပီးရတာ။ ဆားစ္ေရာဂါျဖစ္ေတာ့ ၀င္ေငြတစ္၀က္ေလာက္ ေလ်ာ့သြားတယ္။ တျခားစီးပြားေရးသမားေတြက အေရးေပၚ ဘရိတ္ဆြဲၿပီး အေျခအေနကို တန့္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ‘ျပန္ေကာင္းလာမႇာပါ’ ဆုိတဲ့အေကာင္းျမင္၀ါဒနဲ့ က်န္ခဲ့ တယ္။ လက္ေျပာင္းလက္လႊဲလုပ္မယ့္သူေတြနဲ့ မ်က္ႏႇာခ်င္း ဆုိင္မေတြ႕ခင္အခ်ိန္ထိ ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ဟာ ျဖစ္ႏုိင္မယ့္အလား အလာ၊ စီးပြားေရးကို ဘယ္လိုျပန္ရေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ့ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေနတုန္းပဲ။
အဆုိးျမင္တတ္တဲ့စိတ္ကိုမသင္ေပးခဲ့လို့ မိဘေတြ ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကြၽန္မက အေကာင္းျမင္၀ါဒပဲ သိတာေလ။ ဒါဟာ ကေလးရႇိတဲ့မိဘတုိင္းကို မ်ေ၀ခ်င္တဲ့ သင္ခန္းစာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္ အဖုိးအနဂၣထိုက္တန္တဲ့လက္ေဆာင္၊ ေပးသင့္တဲ့ လက္ ေဆာင္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ေဒါက္တာခင္စန္းေမာ္
