ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲေပၚက ခုိင္လုံေသာ ”ဘ” သုံးလုံး
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘာေၾကာင့္ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲကုိ ေရာက္လာခဲ့ၾကသလဲ။ ဘာေတြအေပးအယူလုပ္မႇာလဲ။ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ေနရာကုိ ဘယ္လုိေရာက္ေအာင္သြားၾကမႇာလဲ။ ဒီ ''ဘ'' သုံးလုံးဟာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲတုိင္းမႇာ ေမးရမယ့္ေမးခြန္းမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းသူမ်ားစြာဟာ အေျဖမရႇိဘဲ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲေပၚကုိ ေရာက္သြားၾကတာမ်ားပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ဒီေမးခြန္းမ်ားနဲ႔အေျဖမ်ားဟာ ေဆြးေႏြးပြဲေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္လႊမ္းမုိးမႈရႇိတယ္ဆုိတာကုိ မသိတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတဲ့ ''ဘ'' တစ္လုံးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စတင္ေဆြးေႏြးၾကပါမယ္။ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲကုိ ဘာေၾကာင့္ေရာက္လာခဲ့သလဲဆုိတဲ့ကိစၥက သိပ္လြယ္ကူရႇင္းလင္းတဲ့ကိစၥပဲလုိ႔ ထင္ရေပမဲ့ အဲ့ဒီမႇာမ်က္စိေမႇာက္မႇားတတ္တာကေလးေတြလည္း ရႇိႏုိင္ပါတယ္။ ပထမတစ္ခ်က္က ဘာေၾကာင့္ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းရသလဲဆုိတာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးမလုပ္ပဲေနလုိ႔ကုိမရလုိ႔ လုပ္ရတာျဖစ္တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းဖုိ႔မျဖစ္မေနလုိအပ္ေနလုိ႔ လုပ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းမႈဆုိတာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြက္ သုိ႔မဟုတ္ ပုဂၢလိကအတြက္ အ႐ႈံးအႏုိင္ အဆုံးအျဖတ္ေပးႏုိင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ အတတ္ပညာပုိင္းဆုိင္ရာ (Professional) နဲ႔၊ ပုဂိၢဳလ္ဆုိင္ရာ (Personal) စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသာအရာမႇန္သမွ်ကုိ ေပါင္းစုၿပီး ပါ၀င္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းရာမႇာ အတတ္ပညာကြၽမ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္မႈအပုိင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ်ထပ္မံညႇိႏႈိင္း သတ္မႇတ္စရာမလုိပါ။ စနစ္ေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြဟာ မျဖစ္မေနပါ၀င္ရမယ့္ လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အတတ္ပညာကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏုိင္မႈမပါခဲ့ရင္ မည္သည့္ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမဆုိ အလြယ္တကူ လမ္းလြဲသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မႇာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ၏ အဓိကရည္မႇန္းခ်က္ပန္းတုိင္မ်ားကုိသာမက လမ္းေၾကာင္းမလြဲမမႇားႏုိင္ရေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းသြားရမည့္ အမႇတ္မ်ားကုိလည္း ရႇင္းရႇင္းလင္းလင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားရပါမယ္။ ဒီလုိပါပဲ ပုဂၢိဳလ္ေရးဆုိင္ရာမႇာလည္း ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းစရာမလုိတဲ့ အခ်က္ေတြရႇိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမႇာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းသူအခ်င္းခ်င္းပင္လွ်င္ လက္ခံအသိအမႇတ္ျပဳဖုိ႔ ခက္ခဲတဲ့ကိစၥေတြလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ ကုိယ္ပုိင္ထားရႇိတဲ့ တန္ဖုိးမ်ားပါပဲ။ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြအမ်ားအျပားကုိ ပ်က္ျပားသြားေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုက တစ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းေတြက အျခားအဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ တန္ဖုိးထားမႈမ်ားကုိ နားမလည္ဘဲ ပစ္ပယ္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ သတိျပဳမိၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ပုဂိၢဳလ္ေရးဆုိင္ရာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းဖုိ႔ မလုိတဲ့ကိစၥကုိ အတင္းကုိယ္လုိရာသုိ႔ ကုိယ့္အျမင္နဲ႔ဆြဲယူညႇိႏႈိင္းျခင္း မလုပ္သင့္ပါဘူး။
ႏႇစ္ဦးႏႇစ္ဖက္တန္းတူညီမွ်မႈကုိ အေျခခံထားေသာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲမ်ားတြင္ လူသားဆန္မႈဟာ ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ငန္းစဥ္ရဲ႕ အသဲႏႇလုံးပါပဲ။ ဒီလုိေဆြးေႏြးပြဲကုိသြားေတာ့မယ္ဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္တန္ဖုိးအျမင့္ဆုံးထားၿပီး ေနထုိင္ဆက္ဆံဖုိ႔ သတိေပးရပါမယ္။ အနည္းဆုံး႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈ၊ တည္ၾကည္မႈနဲ႔ ဆက္ဆံေရးမႇာေလးစားသမႈရႇိဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ တကယ္လုိ႔တစ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္းကလည္း ဒီအတုိင္းပဲသေဘာထားျပဳမူလာမယ္ဆုိရင္ ႏႇစ္ဦးႏႇစ္ဖက္အၾကားမႇာ ဘုံသေဘာတူညီခ်က္တစ္ခုရရႇိသြားပါၿပီ။ ဒါဟာ ဒီေဆြးေႏြးပြဲအတြက္ က်င့္၀တ္တစ္ခုျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲတစ္ခုအတြက္ အစေကာင္းျခင္းပါပဲ။ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေဆြးေႏြးသြားႏုိင္ၾကမယ့္အျပင္ ပဋိပကၡေတြကေလ်ာ့က်လာပါလိမ့္မယ္။
ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲမႇာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘာေၾကာင့္ေရာက္ေနရသလဲဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ အေလးထားဆင္ျခင္ၿပီးေသာအခါတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲ၏ရည္ရြယ္ခ်က္ႏႇင့္ လုိလားခ်က္မ်ား ေကာင္းစြာပုံေပၚလာမႇာျဖစ္ပါတယ္။ ၎ရည္ရြယ္ခ်က္ေအာင္ျမင္ေစဖုိ႔အတြက္ အျပန္အလႇန္အေပးအယူ လုပ္စရာေတြ မိမိလက္၀ယ္မႇာ အသင့္ရႇိေနဖုိ႔ပဲလုိပါေတာ့တယ္။ မိမိဘက္က အေပးအယူလုပ္ဖုိ႔ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ရႇိတဲ့ စာရင္းလုပ္ရပါမယ္။ အဲ့ဒီအထဲမႇာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးသူ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ မိမိဟာ မိမိအဖြဲ႕အစည္းအတြက္ မယုံၾကည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ တန္ဖုိးႀကီးမားတဲ့ ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုလုိ သေဘာထားရပါမယ္။ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းတယ္ဆုိတာ လူတုိင္းေနရာတကာမႇ လုပ္ေနၾကတာျဖစ္ေပမဲ့ မိမိအဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အဆုံးအျဖတ္ေပးႏုိင္တဲ့ကိစၥေတြမႇာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းခြင့္ရတာကုိက မိမိရဲ႕ထူးျခားတဲ့ အရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ေၾကာင့္လုိ႔ မႇတ္ယူသင့္ပါတယ္။ အေပးအယူလုပ္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္ေတြမႇာ ထုတ္ကုန္ေတြ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ၊ ၀န္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ ပါ၀င္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေတြကို တစ္ခုခ်င္းတစ္ခ်က္ခ်င္းရဲ႕ ထူးျခားစြာအသုံး၀င္မႈ၊ တန္ဖုိးရႇိမႈတုိ႔ကုိ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းသူကုိယ္တုိင္က နားလည္ထားၿပီးမႇ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲမႇာ အေပးအယူလုပ္သင့္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးေဆြးေႏြးပြဲဆုိတာ ခရီးစဥ္တစ္ခုသြားေနရတာပါပဲ။ ခရီး တုိတာနဲ႔ ရႇည္တာပဲ ကြာပါတယ္။ ပန္းတုိင္တစ္ခုဆီမေရာက္မခ်င္း ခ်ီတက္ေနရသလုိပါပဲ။ ခရီးစဥ္ဆုိေတာ့ လမ္းျပေျမပုံရႇိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘယ္လုိသြားမလဲ၊ ဘာနဲ႔သြားမလဲ၊ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးနည္းနာလည္းရႇိရပါမယ္။ ဘာေၾကာင့္သြားရသလဲဆုိတာသိၿပီ၊ ဘာေတြယူေဆာင္သြားရမလဲဆုိတာ သိၿပီဆုိရင္ ဘယ္လုိခရီးဆက္ရမလဲဆုိတာကုိလည္း သိဖုိ႔လုိပါတယ္။ ခရီးသြားရမယ့္နည္းလမ္းသည္ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္မရႇိရင္ တစ္ေနရာရာမႇာ ရပ္တန္႔သြားႏုိင္ပါတယ္။ ရပ္တန္႔ျခင္းဟာ ပဋိပကၡအတြက္ အရႇိန္ယူတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ရပ္တန္႔မေနဖုိ႔လုိပါတယ္။ နည္းလမ္းတစ္ခုခု အေပၚမႇာေသာ္လည္းေကာင္း၊ လမ္းေၾကာင္းတစ္မ်ဳိးမ်ဳိး အေပၚမႇာေသာ္လည္းေကာင္း နက္႐ႈိင္းစြာမစြဲလန္းရပါဘူး။
ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးေဆြးေႏြးပြဲဟာ ခရီးစဥ္ျဖစ္သလုိ၊ တစ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္းဟာ မိမိအဖြဲ႕ရဲ႕ခရီးသြားေဖာ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ခရီးနဲ႔ကုိယ့္ခရီးဟာ စားပြဲ၀ုိင္းတစ္ခုထဲမႇာ သူ႕ပန္းတုိင္ကုိယ့္ပန္းတုိင္ဆီကုိ အၿပိဳင္သြားေနၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ အလဲထုိးမယ့္အစား အျပန္အလႇန္အကူအညီေပးရပါတယ္။ အတူတကြလက္တဲြေဆာင္ရြက္ေသာနည္းနဲ႔ ခ်ီတက္ပါမႇ ေအာင္ျမင္ေသာေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္လာၿပီး ႏႇစ္ဦးႏႇစ္ဖက္စလုံး ပန္းတုိင္အသီးသီးဆီသုိ႔ ေရာက္ရႇိသြားႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးစားပြဲတစ္ခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကုိ လုိလားတယ္ဆုိရင္ အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလႇန္ဆက္စပ္ေနေသာ စကားသုံးလုံးတစ္စုံျဖစ္တဲ့ ဘာေၾကာင္းလဲ၊ ဘာေတြလဲ၊ ဘယ္လုိလဲဆုိတဲ့ ''ဘ'' သုံးလုံးကုိ ခုိင္ခုိင္လုံလုံျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ရပါမယ္။
မင္းဗထူး
