Crown Education ရဲ႕မန္ေနးဂ်င္းဒါ႐ုိက္တာ ဦးေအာင္ေက်ာ္ဆန္း @ James

လူငယ္ေတြရဲ႕ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္ ပညာသင္ဆုေတြနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ဖို႔ ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကို သင္ၾကားနိုင္ဖုိ႔ ေက်ာင္းေလ်ာက္ေပးတဲ့ Education Consulting Company ေတြ မ်ားစြာရႇိေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအထဲကမႇ ႏိုင္ငံအသီးသီးက ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ဆုမ်ားစြာနဲ႔ ပညာေရးနယ္ပယ္ထဲမႇာ ေအာင္ျမင္စြာရပ္တည္ေနတဲ့ Crown Education အေၾကာင္းနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးလိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို Crown Education ရဲ႕ MD ျဖစ္သူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ဆန္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

UAungKyawSan1

ကိုယ္တုိင္နဲ႔အတူ ဘ၀ခရီးလမ္းအစ . . .

ကြၽန္ေတာ္က ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ဇလြန္ဇာတိပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ဧရာ၀တီတိုင္းက ခ်င္းကုန္းဆိုတဲ့ရြာေလးမႇာ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္တန္းကို သံုးႏႇစ္ေျဖခဲ့ရတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့  ကြၽန္ေတာ္က အႏုပညာကိုလည္း ၀ါသနာပါေတာ့ တီး၀ိုင္းေတြမႇာ လိုက္တီးျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကို ဘြဲ႕ရမယ့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ နယ္မႇာ ဘယ္သူမႇ မထင္ၾကဘူး။ တအားဆိုးသြမ္းေနတာမဟုတ္ေပမဲ့ လူငယ္ဘာသာ ဘာ၀ အရာရာကို အေလးအနက္မထားဘူး။ ခုခ်ိန္မႇာ ကြၽန္ေတာ္သိလာတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မႇာ အနီးကပ္လမ္းညႊန္မႈ မရႇိဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေစ့ေဆာ္ေပးမယ့္ Motivation လည္း မရႇိဘူး။ အနားပတ္၀န္းက်င္မႇာလည္း အားက်အတုယူစရာ တည့္မတ္လမ္းညႊန္ေပးမယ့္သူမရႇိဘူး။

ကြၽန္ေတာ္က ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ ဆရာမတစ္ေယာက္ကို သြားတိုင္ပင္လိုက္ေတာ့ ဆရာမကလည္း နယ္မႇာျဖစ္ေတာ့ သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ စဥ္းစားေပးတယ္။ အဲဒါနဲ႔စီးပြားေရး တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ရၿပီး တက္ခဲ့တယ္။ သူမ်ားေတြလို က်ဴရႇင္ေတြ ဘာေတြေတာင္ မယူႏုိင္ပါဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္မႇာ စာရင္းစစ္အဖြဲ႕တစ္ခုမႇာ အလုပ္၀င္လုပ္တယ္။

ငါးႏႇစ္ေလာက္ လုပ္ၿပီးတဲ့အခါမႇာ ေနာက္ထပ္အေတြ႕အႀကံဳေတြ ေလ့လာခ်င္တာနဲ႔ စင္ကာပူကို ထြက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီၾကားထဲမႇာလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ စင္ကာပူေရာက္ေတာ့ ကံေကာင္းတာက Business Development Executive Job မႇာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာလုပ္ရလဲဆိုေတာ့ ကုမၸဏီႀကီးေတြကလိုတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က First Interview လုပ္ေပးရတယ္။ လုပ္ၿပီးေတာ့မႇ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ HR Department ေတြကို ခ်ိတ္ဆက္ေပးတယ္။ အဲဒီမႇာဘာေတြေတြ႕ရလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာလူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေအာက္ေျခအလုပ္ေတြမႇာ ၀င္လုပ္ေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ပညာသိပ္မပါတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးေတြ၊ သေဘၤာက်င္းေတြမႇာ လုပ္ၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ ဘြဲ႕ေတြရထားရဲ႕သားနဲ႔ ႏုိင္ငံတစ္ခုမႇာ လုပ္ရေရးအတြက္ သူတို႔ရဲ႕ဘ၀ကို စေတးၿပီးေတာ့ ရတဲ့အလုပ္ေတြမႇာ ၀င္လုပ္ၾကတယ္။ တကယ့္ကုမၸဏီႀကီးေတြကေခၚတဲ့ စီမံခန့္ခြဲမႈအလုပ္ေတြကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ တခ်ဳိ႕ေတြက အရည္အခ်င္းရႇိရဲ႕သားနဲ႔ကို ဒီအလုပ္ေတြကို မရႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ေရာ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ေရာ တအားကို ခက္ခဲတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မႇာစၿပီး ဒီဘြဲ႕ယူသင့္တယ္၊ ဒီေက်ာင္းေလွ်ာက္သင့္တယ္ ဆိုတာကို လမ္းညႊန္ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမႇာ ပညာေရးအတိုင္ပင္ခံျဖစ္လာတယ္။ စလုပ္တဲ့အခ်ိန္မႇာ ႀကံဳရတာက ေအးဂ်င့္ေတြက နာမည္ပ်က္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အလုပ္ကို ေအးဂ်င့္ဆိုၿပီး အျမင္မၾကည္တဲ့သူေတြရႇိတယ္။ အဲဒါကလည္း တခ်ဳိ႕ေသာ က်င့္၀တ္မေစာင့္စည္းဘဲနဲ႔ ပိုက္ဆံတစ္ခုထဲကိုၾကည့္ၿပီး လုပ္တဲ့သူေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အျမင္မၾကည္တဲ့သူေတြ ရႇိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဒါကိုတိုက္ဖ်က္ခ်င္တယ္။ တကယ္တမ္း ႏုိင္ငံတကာ Conference ေတြတက္တဲ့အခါမႇာ ေတြ႕ရတာက တကယ့္ Education Consultant ေတြက ပညာေရးဆိုင္ရာအဖြဲ႕အစည္းေတြမႇာ လုပ္ကိုင္ၾကတာေတြ႕ရတယ္။

၂၀၀၆ ခုႏႇစ္မႇာ ကြၽန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏႇစ္မႇာ စင္ကာပူအစိုးရက ေပးတဲ့ Best Singapore Education Specialist Award ဆုကိုရတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏႇစ္မႇာ Crown Education ကို စၿပီးဖြင့္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုျပန္လာၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ စီစဥ္တဲ့အခ်ိန္မႇာ အခက္အခဲေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကံဳရတယ္။ ခက္ခဲတာမႇ အိမ္တစ္လံုး ကုန္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို ျပန္ႀကိဳးစားရတယ္။ ပထမဆံုး ေက်ာင္းသားဆီက ပိုက္ဆံမယူဘဲ ၀န္ေဆာင္မႈေပးမယ္ဆိုတာမ်ဳိးကို ကြၽန္ေတာ္စခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က တကၠသိုလ္ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ Representative Fees ေတြရတဲ့ အတြက္ ေက်ာင္းသားဆီက မယူဘူး။ ကေလးနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ေက်ာင္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ခ်ိတ္ဆက္မထားရင္ေတာင္ ေငြေရးေၾကးေရးအရ ပိုက္ဆံတစ္စံုတစ္ရာ မရရင္ေတာင္ ကေလးရဲ႕ပညာေရးလမ္းေၾကာင္း မႇန္မႇန္ေရာက္ေအာင္ လမ္းညႊန္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုရပ္တည္ခဲ့တဲ့ အသီးအပြင့္ေလးေတြ စၿပီးခံစားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ၀န္ထမ္းေတြကိုလည္း ဒီႏႇစ္မႇာေက်ာင္းသား ဘယ္ေလာက္ရရမယ္လို႔ တစ္ခါမႇ Pressure မေပးဖူးဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ First Priority က ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕အနာဂတ္ပါ။ အခါအားေလ်ာ္စြာ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အသိပညာေတြ ျဖန္႔ျဖဴးေပးပါတယ္။ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ Career ကို Advice လုပ္ခ်င္တယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းမႇာ ကိုယ္တိုင္လည္း အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမႇာ ပညာဆက္လက္သင္ယူေနတယ္။ စိတ္ပညာပိုင္းဆိုင္ရာေတြလည္း ေလ့လာေနတယ္။ လူငယ္ေတြကို ေက်ာင္းအပ္ေပးတယ္ဆိုတာထက္ Career Consultant လုပ္ေပးပါတယ္။ Crown ကိုလာတဲ့အခါမႇာ သူ႕ဘ၀အတြက္အက်ဳိးရႇိမယ့္ အသိပညာတစ္ခုခု ရသြားေစခ်င္တယ္။

British Council ကေပးတဲ့ ပညာသင္ဆုရခဲ့တဲ့အေၾကာင္းလည္း ေျပာျပေပးပါ . . .

ၿဗိတိန္အစိုးရကေပးတဲ့ ပညာသင္ဆုဆိုတာက နည္းနည္းနဲ႔အၾကာၾကီးရခဲ့တာမ်ဳိးပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က Bursary လို႔ေခၚတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏႇစ္ေလာက္မႇာ ၿဗိတိန္သံ႐ံုးက ေပးတာပါ။ British Council မႇာ စဥ္ဆက္မျပတ္ ပညာသင္ႏိုင္တဲ့ဆုပါ။ ႏိုင္ငံျခားအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တက္ခဲ့တုန္းက ႏႇစ္ႏႇစ္ေလာက္ၾကာတယ္။ Canegrate ကေပးတဲ့ First Certificate In English အဆင့္အထိ တက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမႇာ ဘ၀အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ အေျပာင္းအလဲေလးတစ္ခု ႀကံဳရတာက ၿဗိတိသွ် သံ႐ံုးကစာၾကည့္တိုက္နဲ႔စၿပီး ရင္းႏႇီးခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က Myself ဆိုတာကိုေတာင္ မေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။ Bursary ၀င္ခြင့္ရတာကလည္း လႇည္းတန္းက ဆရာဦး၀င္းႏိုင္ရဲ႕ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းမႇာ ၿဗိတိန္သံ႐ံုးက ဒီဆုေတြေပးေနတယ္။ သြားေလ်ာက္လို႔ရတယ္ဆိုတာနဲ႔ ေလ်ာက္လႊာျဖည့္ၿပီးတင္လိုက္ေတာ့ ရခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြကို ေျပာခ်င္တာက Environment က အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္တယ္။ သံ႐ံုးစာၾကည့္တိုက္ေတြ သြားၿပီးစာေတြဖက္တဲ့အတြက္ ကိုယ္မသိေသးတာေတြကို သိခ်င္လာတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္မႇာလည္း အျမင္က်ယ္လာတယ္။ အဲဒါေနာက္မႇာမႇ စင္ကာပူထြက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ေနာက္ပိုင္းမႇာ ပညာေရးလုပ္ငန္းလုပ္တဲ့သူေတြကို British Council က ေပးတာက အဂၤလန္ပညာေရးစနစ္ကို ဘယ္ေလာက္ကြၽမ္းက်င္လဲဆိုတာနဲ႔ အတိုင္ပင္ခံလက္မႇတ္ေပးဖို႔လုပ္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္၀န္းလံုးကို ေခၚလိုက္တယ္။ ေလ်ာက္ၿပီး ေရြးတယ္။ ၿပီးေတာ့ Training ေပးတယ္။ ပထမဆံုး Batch မႇာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေအာင္တယ္။ British Council Education UK Certificate ရခဲ့တယ္။

အလုပ္ထဲမႇာႀကံဳခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲေတြက . . .

တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသားေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို ခ်ဳိးေဖာက္တယ္။ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသားေတြက Visa ရလည္းရသြားေရာ ပိုက္ဆံမသြင္းဘဲ ေပ်ာက္သြားတာေတြရႇိတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးကို သတိထားရတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမႇာ ေက်ာင္းသားကို ေရြးလာတယ္။ အဲဒါကလည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ႏႇစ္ခု ရႇိတယ္။ ဟိုတုန္းက ျမန္မာျပည္ မဖြံၿဖိဳး မတိုးတက္ခင္တုန္းက ႏိုင္ငံျခားကိုေရာက္ရင္ ဘ၀တစ္ခုလို႔ ထင္ၾကတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး  Short-term Goal ကို မၾကည့္ဘဲ Long-term Goal ကို ၾကည့္ဖို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ပညာရေအာင္ယူၾကပါ။ ပညာရေအာင္ယူတယ္ဆိုတာ ဘြဲ႕လက္မႇတ္တစ္ခုတည္းကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ဘာလုပ္ေနတယ္၊ ဘယ္လိုႀကိဳးစားေနၾကတယ္၊ သူတို႔ႏိုင္ငံ ဘာေၾကာင့္ တိုးတက္ေနတယ္ဆိုတာကို ေလ့လာပါ။ အဲဒီမႇာရႇိတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ Connection ေတြယူပါ။ အဲဒီႏိုင္ငံမႇာ ေရြးခ်ယ္တဲ့ ဘာသာရပ္က သူတို႔ႏိုင္ငံမႇာ အလုပ္ရ႐ံု၊ ရပ္တည္ႏုိင္႐ံုေလာက္နဲ႔ဆိုရင္ ရတဲ့၀င္ေငြကလည္း မတက္လာရင္ ဒီလမ္းေၾကာင္းမ်ဳိးက အဆင္မေျပဘူး။ အခုေနာက္ပိုင္း လူငယ္ေတြကို လမ္းညြန္ျဖစ္တာက ႏိုင္ငံေတြကို အထင္ႀကီးေလးစားတာထက္ ကိုယ့္ဘ၀လမ္းေၾကာင္းအတြက္ ဘာအေကာင္းဆံုးျဖစ္မလဲဆိုတာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကိုယ္သြားတဲ့ႏိုင္ငံေတြကို ေရြးခ်ယ္ေစခ်င္တယ္။

လက္ရႇိတက္ေနတဲ့ MBA အေၾကာင္းလည္း ေျပာျပေပးပါ . . .

အခုကြၽန္ေတာ္တက္ေနတဲ့ MBA Programme က အဂၤလန္မႇာရႇိတဲ့ University of Strathclyde က Executive Programme ပါ။ ဒီ MBA ကို တက္တဲ့အခါ ဘာသာရပ္တခ်ဳိ႕ကို မေလးရႇား၊ ေဟာင္ေကာင္၊ အဂၤလန္မႇာ တက္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ေမဂ်ာေတြကို စင္ကာပူမႇာ ယူရတယ္။ Part Time Executive Programm တက္တဲ့သူေတြဟာ ပံုမႇန္အားျဖင့္ ကုမၸဏီတစ္ခုရႇိရတယ္။ ၿပီး ေတာ့ Executive Level မႇာ အနည္းဆံုး ငါးႏႇစ္ရႇိသူ ျဖစ္ရမယ္။ ဒီ MBA က ဘာသာရပ္ ၁၂ ခု ရႇိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ရႇစ္ခုသင္ၿပီးပါၿပီ။ လူငယ္ေတြကို အႀကံေပးခ်င္တာက တခ်ဳိ႕ MBA ေတြက Regional မႇာတက္တာ ေကာင္းတယ္။ ယိုးဒယားက Stanford International မႇာ MBA တက္တာက တကယ္အလုပ္ျဖစ္တယ္။ Practical က်တယ္။ MBA တက္တယ္ ဆိုတာက Leader Level ကိုသြားဖို႔၊ Decision Making လုပ္ဖို႔အတြက္ တက္တာပါ။

ေငြမ်ားမ်ားအကုန္အက်ခံၿပီး ေက်ာင္းတက္တာက အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေကာင္းရဖို႔အတြက္ တိုက္႐ိုက္အခ်ဳိးက်တယ္လို႔ ျမင္ပါသလား။ ပညာေရးအတြက္ ဘယ္လိုရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံသင့္ပါသလဲ . . .

ေခတ္ကေတာ့ Knowledge Driving Society ကို သြားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပညာေရးနဲ႔ ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံတာက    ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အက်ဳိးခံစားခြင့္ ရခ်င္မႇရမယ္။ ပညာေရးကို ေစ်းတြက္ တြက္လို႔မရဘူး။ ဘယ္ေလာက္ရင္းႏႇီးရမႇာလဲ ဘြဲ႕ရသြားၿပီဆို ဘယ္ေလာက္ျပန္ရမႇာလဲ။ ႏႇစ္သံုးဆယ္ေလာက္လုပ္မႇ ျပန္ရမႇာလား။ အဲဒီလို ေမးၾကတယ္။ အဲဒီလိုရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံရင္ ပိုက္ဆံကိုဘဏ္ထဲမႇာထည့္ၿပီး အတိုးယူမႇာေပါ့။ ပညာေရးဆိုတာ မ်ဳိးဆက္တစ္ခုလံုးအတြက္ သြားတာပါ။ အဲဒီလို ပညာတက္ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ အမူအက်င့္ေတြေျပာင္း၊ အျမင္ေတြက်ယ္လာတဲ့အတြက္ Level တစ္ခုကို သြားတာျဖစ္တယ္။ အခုတစ္ကမၻာလံုးမႇာ Made in China ပဲ။ အေမရိကန္က Production အားလံုးကို တ႐ုတ္ကိုပဲ အပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚလာတစ္ရာေလာက္ပဲ အရင္းအႏႇီးရႇိတဲ့ iPhone ကို တ႐ုတ္က ေဒၚလာတစ္ေထာင္နဲ႔ ေပး၀ယ္ေနရတယ္။ အဲဒါက Knowledge နဲ႔ ပညာကို ၀ယ္ေနရတာ။ တ႐ုတ္ကပဲ ထုတ္ေပးၿပီး ျပန္၀ယ္ေနရတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံက လူေတြက ပညာနဲ႔သြားေနတာ။ လူတစ္ဦးခ်င္း ပညာတက္တာက သူ႕ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ကို အက်ဳိးျပဳတယ္။ ပညာတစ္ခုတည္းကေန တိုက္႐ိုက္အက်ဳိးအျမတ္လို႔ေတာ့ ေျပာဖို႔ခက္တယ္။ ပညာကို မရင္းႏႇီးရင္ ပိုဆိုးလိမ့္မယ္။ ပိုက္ဆံကိုရင္းႏႇီးျမႇဳပ္တိုင္း ပညာတက္ရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ သူမ်ားထက္ပို ပိုက္ဆံရခ်င္ရင္ သူမ်ားထက္ ပိုၿပီးအေသးစိတ္သိေအာင္ သင္၊ အဲဒါနဲ႔ Service ေပး၊ အဲဒီရဲ႕ Return အေနနဲ႔ ျပန္ရပါလိမ့္မယ္။

လုပ္ငန္းခြင္ထဲကလူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ရာထူးတစ္ဆင့္အတြက္ ဘာတက္သင့္လဲဆိုတာကို ဘယ္လိုသိႏိုင္မလဲ . . .

အဲဒီအပိုင္းကို ကြၽန္ေတာ္ တအားစိတ္၀င္စားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က Jack Ma ကိုကံေကာင္းလို႔သာ ေအာင္ျမင္လာတယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရာဇ၀င္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အင္မတန္စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္။ Jack Ma ေျပာတဲ့အထဲမႇာ အသက္ ၂၀ မႇာ ပညာတစ္ခုခုကို သင္ပါ။ အသက္ ၂၀ နဲ႔ ၃၀ ၾကားမႇာ အလုပ္လုပ္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ေနာက္ကို လိုက္ပါ။ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမႇာလည္း Cooperation အႀကီးႀကီးေတြကို မလိုက္ပါနဲ႔။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ Family Trend ေလးေတြလုပ္ပါ။ အသက္ ၃၀ နဲ႔ ၄၀ ၾကားမႇာ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္း ကိုယ္ေဖာက္ဖို႔ႀကိဳးစားပါ။ အသက္ ၄၀ နဲ႔ ၅၀ ၾကားမႇာ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္မႇာ ထိပ္ကိုေရာက္ေအာင္လုပ္ပါ။ ၆၀ ေက်ာ္ရင္ေတာ့ ဘ၀ကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖတ္သန္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္က လူငယ္ေတြကို အႀကံေပးခ်င္တာက လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘ၀မႇာ အနည္းဆံုးေတာ့ ငါးခါအလုပ္ေျပာင္းရတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ Reposition ျပန္လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။ ေခတ္အရ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ေျပာင္းေနတဲ့အတြက္ အဲဒီေျပာင္းလဲမႈေတြကိုလည္း Update ျဖစ္ေနဖို႔လိုတယ္။ တစ္သက္လံုး ကိုယ္ရဲ႕ Career နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး Life-long Learning လုပ္ေနဖို႔ လိုတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမႇာ ဘယ္လိုပညာရပ္ေတြလိုအပ္ေနပါသလဲ။ ဘယ္ဘာသာရပ္ကို ဦးစားေပးသင္ယူသင့္ပါသလဲ . . .

စင္ကာပူႏုိင္ငံမႇာ သူ႕ရဲ႕ပညာေရးစနစ္က သူ႕ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ထားတယ္။ သူ႕ရဲ႕စီးပြားေရးေပၚ မူတည္ၿပီး ပညာေရးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တယ္။ စီးပြားေရးမူ၀ါဒေတြနဲ႔ အခ်ဳိးက်တယ္။ ဒါကို အတုယူသင့္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မႇာက က႑တိုင္းအသီးသီးက ကြၽမ္းက်င္မႈလိုေနတာ။ မကြၽမ္းက်င္ဘူးလို႔လဲ မေျပာလိုဘူး။ ဒါေပမယ္ သူမ်ားေတြနဲ႔ယႇဥ္ရင္ ကြၽမ္းက်င္မႈအဆင့္က ေတာ္ေတာ္ကိုက်န္ခဲ့တယ္။ အဓိကက ဖန္တီးမႈ မရႇိေတာ့တာ။ Creative မရႇိေတာ့ အကုန္က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရပ္တုိင္းကေတာ့ လုိအပ္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာရပါမယ္။

Social Network ေပၚမႇာ မႇတ္သားစရာ စာေတြေရးတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ Website လုပ္ဖို႔ေကာ အစီအစဥ္ရႇိပါသလား . . .

Singapore Education Website ႀကီးကို ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ ကြၽန္ေတာ္ပထမဦးဆံုးလုပ္တာပါ။ ipad Application ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဘာသာေတြျပန္တယ္။ အခုဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္က ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ Online University Application လုပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီဟာက ကိုယ့္မႇာရႇိတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို ႐ိုက္ခ်လိုက္တာနဲ႔ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြလုပ္သင့္တယ္၊ ဘယ္ဘာသာရပ္ေတြ ထပ္တက္လို႔ရတယ္၊ ဘယ္တကၠသိုလ္ေတြမႇာ တက္လို႔ရတယ္ဆိုတာေတြ က်လာလိမ့္မယ္။ ဒါကို ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေနတာ သံုးႏႇစ္ေက်ာ္ၾကာပါၿပီ။ ထည့္ရတဲ့ Data ေတြကလည္းမ်ားေတာ့ မၿပီးေသးပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ သီးသန္႔ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္တာပါ။

ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး Seminar ေတြမႇာ ေဟာေျပာေနတာ ေတြ႕ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမႇာ Inspirational Speaker အျဖစ္ ေဟာေျပာဖို႔ အစီအစဥ္ရႇိပါသလား . . .

Inspiration နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္မႇာ သီးသန္႔စုထားတာရႇိတယ္။ Motivational Talk ေတြကို ၀ါသနာ ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ တအားႀကီး ေပါသြားမႇာလည္း စိုးရိမ္တယ္။ လုပ္လည္း လုပ္ခ်င္တယ္။ Right Time ေလးကို ေစာင့္ေနတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္မႇာေတာ့ ပညာေရးဘက္မႇာပဲ ရႇိေနမႇာပါ။

ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ဘ၀တစ္ေလ်ာက္ ရရႇိခဲ့တဲ့ အႀကီးမားဆံုးဘ၀သင္ခန္းစာဆိုရင္ . . .

ကြၽန္ေတာ္ ဘ၀မ်ဳိးစံု က်င္လည္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ေနာင္တေတာ့မရဖူးဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႀကိဳးစားၿပီးလုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဘ၀က ဘာကိုမႇ လြယ္လြယ္ကူကူမရခဲ့ဘူး။ သူမ်ားေတြလို တစ္ခါတည္း ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာမဟုတ္ဘူး။ ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုး ႐ုန္းကန္ခဲ့ရတယ္။

ေလးစားအားက်ရတဲ့သူေတြက . . .

ကြၽန္ေတာ္စာေပပညာရႇင္ႀကီးေတြကို ေလးစားတယ္။ ဆရာႀကီးေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္၊ ဆရာႀကီး ဦးေမာ္သန္း၊ ဆရာႀကီးဦး၀င္းသင္၊ MIT က ကိုထြန္းသူရသက္တို႔ကိုလည္း ေလးစားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Role Model က အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလာတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မႇာ ကိုယ္ Setting လုပ္တဲ့ Role Model က အေရးႀကီးတယ္။ Role Model ကို ကိုယ္ေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္အလိုက္ ေျပာင္းတာကိုလည္း သေဘာက်တယ္။ လူငယ္ေတြကိုလည္း အဲဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္တယ္။

အနာဂတ္အစီအစဥ္ . . .

တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က Public Listed Company အႀကီးႀကီး လုပ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မႇာ အခ်က္ႏႇစ္ခ်က္ကို သိပ္အားမရေသးဘူး။ တစ္ခ်က္က တကယ့္ Public ကို သြားဖို႔ Infrastructure ေတြ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း စီမံခန္႔ခြဲမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လိုေသးတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ရင့္က်က္ဖို႔လည္း လိုေသးတယ္။ တကယ္ Public Listed ကို သြားဖို႔အတြက္ တကယ္ကို အရည္အခ်င္းျပည့္၀တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

နႏၵာေနဝင္း ၊ ဝါဝါႏိုင္